Þankastrik Eipa: Að fá hús en ekki fiskabúr

Eipi og konan hans eru ekki sammála um fiskabúr eða ekki fiskabúr
Eipi og konan hans eru ekki sammála um fiskabúr eða ekki fiskabúr

Hver elskar ekki að flytja? Ég er einmitt að standa í þessu núna, bý reyndar í kjallaranum hjá mömmu og pabba með alla fjölskylduna, konu og tvo virka stráka (2 og 4 ára) á meðan við erum á milli húsnæða.

Við erum í ferli hjá bankanum að reyna sannfæra hann um að lána okkur fyrir gömlu fallegu húsi með sál og viðhaldsþörf. Ferlið gengur bara nokkuð vel, svo vel að við hjónaleysin erum farin að innrétta í huganum. Þess vegna kom babb í bátinn. Einhverrra hluta vegna er konan mín ekki sammála mínum mikilvægustu tillögum (þetta eru kröfur, en við skulum kalla þetta tillögur svona opinberlega) um innréttingar. Aðaltillagan, sú lang mikilvægasta er samtvinnuð æsku minni og þeim draumum sem hafa fengið að vaxa og gerjast innra með mér.

Það er sá draumur að þegar ég myndi eignast mitt eigið hús, þá skyldi ég einnig eignast 1000-2000 lítra fiskabúr með s-amerískum skrautfiskum til að hafa í stofunni. Ég hef nefnilega mikla ástríðu fyrir trópískum fiskum ýmiskonar og hef haft frá barnsaldri. Fermingarpeningarnir mínir fóru t.d. í að kaupa mér 160 lítra fiskabúr með tilheyrandi græjum. En ég þurfti að leggja niður fiskeldi mitt þegar ég fór að nálgast tvítugsaldurinn og var farinn að sækja sjóinn og skoða heiminn.

Í tillhugalífinu, þegar konan mín núverandi (unnusta altsvo) var að byrja gera sér dælt við mig þá sagði ég henni upp og ofan af þessari fiskaástríðu minni. Ég þuldi upp heitin á öllum mínum uppáhaldsfiskum á latínu og útskýrði fyrir henni hvaða tegundir væri æskilegt að hafa saman í búri og hverjar ekki. Ég sagði henni frá því þegar ég var 12 ára og var alltaf að skrópa í skólann til að laumast inn á bókasafn að lesa Stóru fiskabók Fjölva. Áhugi minn var á þessum tíma svo metnaðarfullur að ég lærði helvítis bókina utan að.

Stúlkan yndisfríða sem í dag er unnusta mín hlustaði á mig af miklum áhuga, ég hef reyndar alltaf talið að það hafi verið þekking mín á hitabeltisfiskum sem réði úrslitum um það að hún felldi hug sinn saman við minn. Hún tók líka vel í þá drauma mína um að koma okkur upp risafiskabúri þegar við fyndum draumahúsið. Ég man það eins og það hafi gerst í gær þegar ég hafði orð á þessu fyrst. Hún ljómaði alveg hreint, hún kom ekki upp orði en brosti eyrna á milli og kinkaði kolli.

Þegar konan er eins og Sjálfstæðisflokkurinn

Það eru því ákveðin vonbrigði, ekki síst með skírskotun til hins pólitíska landslags á Íslandi um þessar mundir, nú þegar við erum í þann veginn að festa kaup á draumahúsinu okkar að hún segir bara þvert nei við því að setja upp 2000 lítra fiskabúr í stofunni. Hún segir að það sé bara fyrir einhleypa nerði og að fiskabúr séu svo eitís!? Ég upplifi hana svolítið eins og sjálfstæðisflokkinn núna, stendur ekki við neitt en fær samt alltaf að ráða. Hún bara vill ekkert kannast við gefin loforð og getur ekki einu sinni fallist á málamyndanir, ég er búinn að lækka mig niður í 1000 lítra og enn neitar hún. Hún er búin að bjóða mér að hafa kúlu... gullfiskakúlu „for crying out loud!!“, hvað heldur hún eiginlega að ég sé? Gullfiskakúla! Þvuh! Það er bara eins og að ætla að geyma aflandskrónur í Grímsey.

Ætli maður lúffi nú samt ekki að lokum, ég er að minnsta kosti farinn að uppfæra drauminn minn: Þegar ég eignast mína eigin skrifstofu eða fyrirtæki, þá ætla ég sko að hafa 3000 lítra fiskabúr þar.

Ég er að velta því fyrir mér hvort ég eigi að bera upp hina óskina mína... Ég hef nefnilega dreymt um það frá því ég var lítill að eignast hvolp, mamma vildi bara aldrei leyfa mér það.

Það þýðir sjálfsagt ekkert að lifa í þessum draumaheimi lengur. Það virðist nefnilega vera margt til í þjóðsögunni um okkur karlmenn, þegar við loksins skríðum undan pilsfaldi mæðra okkar þá finnum við okkur maka sem er nákvæmlega eins og mamma.

Nýjast