Tíðindi um að ég ætti nokkra mánuði eftir var býsna blaut tuska í andlitið

Teitur Birgisson hefur glímt við krabbamein undanfarin ár.

„Ég fékk strax mjög jákvæð og góð viðbrögð og er ánægður með árangurinn fram til þessa,“ segir Teitur Birgisson, starfsmaður Hölds á Akureyri en hann er um þessar mundir í öðru sæti yfir einstaklinga sem taka þátt í Mottumars sem Krabbameinsfélag Íslands stendur fyrir m.a. til að auka forvarnir og fræðslu um krabbamein í karlmönnum. Þátttakendur safna yfirvaraskeggi og í leiðinni áheitum sem renna til félagsins.

Teitur tók einnig  þátt í Mottumars árið 2010, þegar átakinu var hleypt af stokkunum, þá tóku nokkrir starfsmenn Hölds sig saman og mynduðu lið sem gekk vel. „Ég vil vekja athygli á málefninu sem er mjög gott og þarft að ræða það opinskátt í samfélaginu,“ segir Teitur, en sjálfur hefur hann glímt við krabbamein og gengið í gegnum mikla og erfiða lífsreynslu í kjölfarið sem hann vill deila með öðrum. 

Fyrir rúmum áratug greindist hann með sortuæxli, það var fjarlægt og allt gekk ágætlega um tíma, en á árinu 2006 bólgnaði upp eitill í nára  og var hann einnig fjarlægður.  „Um mitt ár 2007 var ég á leið í aðgerð í Reykjavík í tengslum við þetta og læknirinn segir mér að meinið hafi dreift sér víða um líkamann, m.a. í lifur.  Og í raun sé svo erfitt við það að eiga að ekkert sé hægt að gera í málinu, ég verði að búa mig undir að eiga eftir nokkra mánuði,“ segir Teitur og bætir við:  „Þetta var býsna blaut tuska beint í andlitið.“

Hann segir að vissulega hafi verið erfitt að kyngja þessum slæmu tíðindum, bæði fyrir sig og fjölskyldu sína, en hann og eiginkona hans eiga þrjú börn. „Það er voðalega erfitt að fá þennan dóm, að ekkert sé hægt að gera og maður verði eiginlega bara að bíða dauðans,“ segir hann, en skurðaðgerð var ekki talin koma að gagni vegna þess hve víða meinið var og engin kjörlyf voru til við meininu heldur.  Læknir taldi að um 20% líkur væru á að lyf sem væri í boði myndi virka og ef það virkaði þá virkaði það bara í nokkra mánuði. 

Frábær þjónusta

Við eftirlit á næstu mánuðum á eftir kom í ljós að meinið hafði dregist saman og lyfið var enn að virka á jákvæðan hátt hálfu ári eftir að meðferðin hófst. Teitur hefur farið í alls átta aðgerðir af öllu tagi, stórar og smáar síðastliðin tæpu 5 ár og nú er liðið um eitt og hálft ár frá því hann fór síðast í aðgerð.  „Sortuæxli er hins vegar þannig að það fer ekki neitt, það er enn til staðar og þó svo það hafi verið til friðs um skeið getur það skotið upp kollinum hvar og hvenær sem er,“ segir Teitur, sem fer reglulega í skoðun þar sem fylgst er með framvindu mála.  „Í öllu þessu ferli sem staðið hefur yfir í nokkur ár hef ég verið mjög heppinn og alls staðar fengið frábæra þjónustu, á sjúkahúsum bæði norðan og sunnan heiða og eins hjá Heimahlynningu.  Fyrir það er ég mjög þakklátur.“

Jákvæður á hverju sem gengi

Teitur segir að hann hafi strax í upphafi ákveðið að vera jákvæður á hverju sem gengi.  „Það var bara ekki í boði að leggjast upp í sófa og vera þar í svartnætti, bíðandi eftir kraftaverki,“ segir hann.  Hann tók því þá ákvörun að halda sínu striki og stunda vinnu áfram eftir því sem heilsan leyfði hverju sinni og gera það sem hann áður hafði gert, lifa lífinu lifandi á meðan tækifæri væri á því.  „Þetta er ekki síður álag á fjölskyldu en sjúklinginn sjálfan, það taka allir þátt í þessu ferli með einum eða öðrum hætti og stuðningur fjölskyldu minnar, ættingja og vina var mér mjög mikilvægur.  Hann skipti sköpum,“ segir Teitur. 

Vinur hans einn, sem er heilari, hafi einnig hjálpað sér mikið að komast í gegnum þessa þolraun.  „Ég hafði enga trúa á svoleiðis hlutum fyrir veikindin, en hef skipt um skoðun, þetta gerði mér gagn.“  Teitur segir að þegar hann líti til baka geti hann vissulega sagt að „þetta hafi verið hrikalega erfitt og mikið álag og oft hugsa ég um hvernig maður komst í gegnum þetta alls saman.“