„Enginn ísskápur hvað þá frystikista á okkar heimili frekar en öðrum í þá daga“
Ingólfur Sverrisson skrifar
Laugardagur og lífið gekk sinn vanagang í Ránargötu 16 enda voru þeir dagar hver öðrum líkir upp úr miðri 20. öldinni. Eftir að hafa senst suður í Alaska að kaupa mjólk og brauð bað mamma mig að fara niður á Tanga í geymsluna okkar í Íshúsinu að sækja slátur og lifrarpylsu sem þar voru í geymslu ásamt öðru góðgæti. Enginn ísskápur hvað þá frystikista á okkar heimili frekar en öðrum í þá daga. Þar með var búið að hugsa fyrir kvöldmatnum en síðan fórum við mamma gjarnan í framhaldinu saman í Reykhúsið, syðst í Norðurgötunni, á fund Finnboga vinar okkar sem seldi besta hrossakjötið. Með þessum síðustu aðgerðum var sunndagssteikin komin í hús og mér óhætt að fara út að leika mér með hinum krökkunum úr nágrenninu.
Þannig liðu laugardagarnir með leikfélögunum og saman mótuðum við með leik okkar og ærslum dýrmætan fjársjóð vináttu sem entist ævina langa.
Undir kvöld var kallað á okkur systkinin í kvöldmat og ilmur af nýsoðnu slátri og lifrarpylsu mætti okkur í dyrunum. Að lokinni dýrindis máltíð hófst undirbúningur að því að baða mannskapinn enda laugardagur. Með allan þennan krakkaskara þurfti strangt skipulag því heita vatnið úr vatnskútnum, sem kolakyndingin hafði hitað upp, var af skornum skammti. Mamma klæddi okkur úr fötunum og stýrði svo hverju og einu inn í sturtuna þar sem pabbi tók við á stígvélum og skrúbbaði hvern og einn hátt og lágt. Að því loknu skutlaði hann öllum út til þurrkunar hjá mömmu með orðunum: „Vessogú – næsti.” Tók svo við því næsta og svo koll af kolli þar til það síðasta flaug út um leið og síðustu heitu droparnir seytluðu úr sturtunni. Þar með voru við öll strokin og fín, komin í hrein náttföt og til alls búin. Þessu næst var hópnum stillt upp framan við og upp á eldhúsborðið og Heimiliskórinn hóf söng sinn undir traustri stjórn pabba sem stóð fyrir framan allt liðið. Vinsælasta lagið var „Hann Siggi var lítill og frískur og frár og fyrstur með ærnar á dalinn/hann smalaði í selinu ár eftir ár þótt oft væri lítið í malinn …” Svo sungum við hvert lagið á fætur öðru með miklum tilþrifum og fölskvalausri gleði. Áhorfendur voru mamma og Ólína frænka sem klöppuðu ákaft eftir hvert lag og við hneigðum okkur brosandi af miklum virðuleik.
Þegar konsertinum lauk var þeim yngri stefnt til koju enda komin með sand í augun og tekin að geispa á síðustu tónunum. Við hin eldri fengum að hafa með okkur bækur í rúmin og hurfum á vit nýrra ævintýra. Sjálfur leitaði ég oftast til þeirra sem gerðu garðinn frægan í ævintýrabókum Enid Blyton sem varð til þess að ég var einlægt andvaka af spenningi. Oft þótt mér erfitt að geta ekki tekið beinan þátt í hinni æsilegu atburðarás bókanna þótt ég væri bara rauðhærður strákur undir dúnsæng í fjarlægu landi. Þegar þessi staðreynd rann upp fyrir mér var ekki annað að gera en að sofna vært og dreyma bara um allt það sem raunveruleikinn bauð ekki upp á.
Ingólfur Sverrisson
Nýjast
-
Himinhátt innanlandsflug
Í samtölum mínum við fólk af landsbyggðinni um samgöngur og flug heyrist sífellt háværari umræða um hækkandi verð á flugferðum innanlands. Íbúum landsbyggðarinnar er orðið tíðrætt um að ekki fyrir svo löngu hafi það frekar borgað sig að keyra milli Akureyrar og Reykjavíkur ef þrír voru í bílnum. Í dag þurfi ekki einu sinni að hugsa sig um hvort eigi að keyra eða fljúga, jafnvel þó að Loftbrúin sé notuð og einungis einn sé á ferð. Fólk grínast með að það sé ódýrara að millilenda í London á leið sinni til Reykjavíkur, en það er sorgleg staðreynd að það er ekkert grín. -
Sumardagurinn fyrsti í Sigurhæðum klukkan 13
Ferskustu listamennirnir í Pastel ritröð kynna verk sín:Nr. 37: Þorbjörg Þóroddsdóttir: Vögguvísuatómapar.Nr. 36: Egill Logi Jónasson: Hohner mér vel.Egill Logi aka Drengurinn fengurinn er tónlistar- og myndlistarmaður. Hann starfar á Akureyri og er hluti af listhópnum Kaktus.Þorbjörg Þóroddsdóttir er 19 ára ungskáld frá Akureyri. Hún varð stúdent frá MA í fyrra, stundaði nám við lýðháskóla á Jótlandi í haust og vinnur nú á leikskóla. Hún hefur unnið til þrennra verðlauna í ritlistarsamkeppni Ungskálda. -
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir skipuð rektor Háskólans á Akureyri
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir hefur verið skipuð sem rektor Háskólans á Akureyri frá og með 1. júlí næstkomandi. Skipan Áslaugar er samkvæmt ákvörðun Háskólaráðs frá 2. apríl síðastliðnum um að tilnefna hana sem næsta rektor skólans. Háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunarráðherra samþykkti tillöguna og tekur Áslaug við rektorsstöðunni 1. júlí næstkomandi. Alls bárust fimm umsóknir um embættið en skipað er til fimm ára. -
Syngjandi sumarsveifla í Laugarborg
Að kvöldi síðasta vetrardags býður Kirkjukór Grundarsóknar í Eyjafjarðasveit til tónlistarveislu í Laugarborg þar sem sannarlega verður syngjandi sumarsveifla í aðalhlutverki. -
Ef ég væri sími.
Líklega er áhugi fólks á tækjum og tækni mismikill. Flestir eru þó duglegir í að passa uppá símana sína, tileinka sér tækninýjungar og uppfæra þá. Þetta litla tæki sem fylgir okkur mörgum í daglegu lífi. Síminn er gjarnan skammt undan, uppi á borði, í töskunni eða vasanum. Góður sími getur veitt okkur sítengingu við alheiminn, vini og vandamenn, afþreyingu, vinnuna og bara allt mögulegt. -
Mörg þúsund manns árlega á faraldsfæti suður til lækninga
Þjónusta Sjúkrahússins á Akureyri hefur dregist saman undanfarin misseri. Því fer fjarri að SAK nái að uppfylla það hlutverk sem skilgreint er í lögum um heilbrigðisþjónustu, þar sem m.a. segir að sjúkrahúsið eigi að veita þjónustu í nær öllum sérgreinum lækninga og vera varasjúkrahús Landspítala -
Lögreglan á Norðurlandi eystra rannsakar andlát
Eftirfarandi tilkynningu sendi lögreglan á Norðurlandi eysta frá sér nú rétt í þessu. Klukkan 04:30 aðfaranótt mánudags var lögreglan á Norðurlandi eystra kölluð að fjölbýlishúsi á Akureyri. Fyrstu lögreglumönnum sem komu á vettvang var vísað á meðvitundarlausa konu í íbúðinni og hófust endurlífgunartilraunir þegar í stað. Læknir og sjúkraflutningamenn komu einnig á vettvang en tilraunir til endurlífgunar báru ekki árangur og var konan úrskurðuð látin á vettvangi. -
Svona er síminn hannaður til að stela athygli okkar
Af hverju er svona erfitt að leggja frá sér símann? Er efnið sem þar er að finna alltaf svo mikilvægt og áríðandi að það gengur fyrir þau samskipti sem við erum að eiga við fólkið í kringum okkur? Förum við í símann þegar að við erum undir stýri? (Já það telst líka með að gera það á rauðu ljósi). Lengjum við klósettferðirnar okkar til að vera lengur í símanum? Leggjum við símann alltaf á borðið á fundum, í kaffitímanum eða við matarboðið og leyfum þannig tilkynningunum á skjánum að stela athygli okkar? Setjum við börnin okkar fyrir framan skjá til þess að kaupa okkur sjálfum skjátíma? Leitum við í símann alltaf þegar að okkur leiðist? Erum við hrædd við að vera vandræðaleg á almannafæri og förum í símann til að þykjast vera að sinna einhverju mikilvægu frekar en að líta upp og leyfa huganum að reika? Dettum við út í samtölum við annað fólk því við ætluðum að fletta einhverju eldsnöggt upp en rákumst svo á eitthvað annað sem greip athygli okkar? Getum við átt gæðastundir með fjölskyldunni án þess að láta símann trufla okkur? -
Lokaorðið - Forgangslistinn
Eftir því sem ég eldist verð ég sífellt þakklátari fyrir að fá að ganga lífsins veg með fólkinu mínu. Við erum fámenn þjóð og höfum í gegnum tíðina staðið þétt saman. Við höfum lyft grettistaki í forvörnum vegna slysa á sjó og landi.
Athugasemdir