Heimurinn okkar er að brotna
Kæru fullorðnu Íslendingar.
Árið er 1760, iðnbyltingin er að hefjast í London. Fólk byrjar að nota vélar í staðinn fyrir handafl. Vélar eru knúnar af kolum og öðrum mengandi efnum. En enginn vissi afleiðingarnar.
Förum þá fram til nútímans, hver er staðan í dag, árið 2019?
Staðan er ekki góð. En það versta er að mörgum hinna fullorðnu er eiginlega bara alveg sama! Við sáum það síðast í fréttum nýlega að orkumálaráðherra Bandaríkjanna vill fara að grafa eftir jarðgasi á norðurslóðum. Þótt áframhaldandi nýting jarðefnaeldsneytis myndi auka losun gróðurhúsalofttegunda helling, á sama tíma og vísindamenn segja að eina von okkar felist í að draga úr losun og stefna að kolefnishlutleysi. Þegar maður horfir á fréttir og hlustar á stjórnmálamenn og eigendur stórfyrirtækja, þá spyr maður: Lærum við aldrei neitt?
Þú gætir kannski hugsað núna: En við gerum helling, til dæmis eru markmiðin með Parísar samkomulaginu góð. En. Við erum hvergi nálægt því að uppfylla þau að óbreyttu. Sú þjóð sem mengar einna mest, Bandaríkin, hætti við og sagði sig frá Parísar samkomulaginnu (takk Trump). Kína og Indland eru eins og „villta austrið“ í losun mengandi efna og þegar við skoðum okkar eigið land, Ísland, erum við að mörgu leyti algjörir umhverfissóðar þegar kemur að alþjóðlegum samanburði. Til dæmis hvað við urðum mikið af sorpi.
Engan tíma má missa
Vísindamen segja að við höfum aðeins 13 ár til að bregðast róttækt við, annars gröfum við okkur eigin gröf. Viljum við það? Hamfarahlýnun er yfirvofandi, sá ferill er reyndar lengra kominn nú þegar en afneitunarsinnar viðurkenna og af því að sumir hafa hagsmuni af óbreyttu ástandi getur verið ansi erfitt að átta sig á réttu og röngu þegar kemur að umhverfismálum. Viljum við mannkynið taka sénsinn á að vísindin hafi rangt fyrir sér og enda í okkar eigin gröf? Ég segi mannkynið, því jörðin mun lifa mennina af, og hrista af sér mengunaróværuna með tíð og tíma – en við, börn þeirra kynslóða sem menguðu og menguðu, við sitjum uppi með ógreiddan reikning og mjög brothætta framtíð.
Þetta reddast ekki neitt!
Ég heiti Starkaður, ég er 11 ára gamall og bý í brothættum heimi. Ég vil að mín kynslóð, fái eitthvað annað en ógreidda umhverfisreikninga beint framan í trýnin á okkur. Ég vil að við hækkum umhverfisverndarkröfur í átt að sjálfbærni, ég vil hvetja krakka sem og fullorðna að minnka plast og bensín/dísel notkun til dæmis . Endurnýta meira og nota hlutina okkar betur. Mér finnst að allt einnota plast ætti að vera allgjörlega bannað (nema undir mjög sérstökum kringumstæðum). Við viljum nota vélar áfram til að létta okkur lífið eins og í upphafi iðnbyltingarinnar en það sem þarf að breytast er að orka vélanna verði umhverfisvæn í stað þess að stúta okkur öllum um síðir. Höfin eru að súrna, lífríkið hopar á hverjum degi, jöklarnir bráðna, lönd munu sökkva, veðrabreytingar verða æ hömlulausari og valda meiri og meiri skaða, en á sama tíma, standa fullorðnir og segja: Þetta er ekki mitt mál, þetta reddast!
Umhverfismál eru réttlætismál
Allir eiga rétt á góðri og heilnæmri framtíð. Við viljum ekki framtíðina sem fullorðið fólk hefur að óbreyttu upp á að bjóða. Ég held að ég tali fyrir alla jafnaldra mína þegar ég óska eftir réttlæti okkur til handa.
Þetta reddast nefnilega ekki af sjálfu sér. Ekki nema með róttækrum breytingum. Þær byrja innra með okkur og við krakkarnir þurfum rödd til að orð okkar heyrist.
Starkaður Björnsson
nemandi í 6. bekk, Brekkuskóla, Akureyri
netfang: bjornsson007@gmail.com
Nýjast
-
Himinhátt innanlandsflug
Í samtölum mínum við fólk af landsbyggðinni um samgöngur og flug heyrist sífellt háværari umræða um hækkandi verð á flugferðum innanlands. Íbúum landsbyggðarinnar er orðið tíðrætt um að ekki fyrir svo löngu hafi það frekar borgað sig að keyra milli Akureyrar og Reykjavíkur ef þrír voru í bílnum. Í dag þurfi ekki einu sinni að hugsa sig um hvort eigi að keyra eða fljúga, jafnvel þó að Loftbrúin sé notuð og einungis einn sé á ferð. Fólk grínast með að það sé ódýrara að millilenda í London á leið sinni til Reykjavíkur, en það er sorgleg staðreynd að það er ekkert grín. -
Sumardagurinn fyrsti í Sigurhæðum klukkan 13
Ferskustu listamennirnir í Pastel ritröð kynna verk sín:Nr. 37: Þorbjörg Þóroddsdóttir: Vögguvísuatómapar.Nr. 36: Egill Logi Jónasson: Hohner mér vel.Egill Logi aka Drengurinn fengurinn er tónlistar- og myndlistarmaður. Hann starfar á Akureyri og er hluti af listhópnum Kaktus.Þorbjörg Þóroddsdóttir er 19 ára ungskáld frá Akureyri. Hún varð stúdent frá MA í fyrra, stundaði nám við lýðháskóla á Jótlandi í haust og vinnur nú á leikskóla. Hún hefur unnið til þrennra verðlauna í ritlistarsamkeppni Ungskálda. -
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir skipuð rektor Háskólans á Akureyri
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir hefur verið skipuð sem rektor Háskólans á Akureyri frá og með 1. júlí næstkomandi. Skipan Áslaugar er samkvæmt ákvörðun Háskólaráðs frá 2. apríl síðastliðnum um að tilnefna hana sem næsta rektor skólans. Háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunarráðherra samþykkti tillöguna og tekur Áslaug við rektorsstöðunni 1. júlí næstkomandi. Alls bárust fimm umsóknir um embættið en skipað er til fimm ára. -
Syngjandi sumarsveifla í Laugarborg
Að kvöldi síðasta vetrardags býður Kirkjukór Grundarsóknar í Eyjafjarðasveit til tónlistarveislu í Laugarborg þar sem sannarlega verður syngjandi sumarsveifla í aðalhlutverki. -
Ef ég væri sími.
Líklega er áhugi fólks á tækjum og tækni mismikill. Flestir eru þó duglegir í að passa uppá símana sína, tileinka sér tækninýjungar og uppfæra þá. Þetta litla tæki sem fylgir okkur mörgum í daglegu lífi. Síminn er gjarnan skammt undan, uppi á borði, í töskunni eða vasanum. Góður sími getur veitt okkur sítengingu við alheiminn, vini og vandamenn, afþreyingu, vinnuna og bara allt mögulegt. -
Mörg þúsund manns árlega á faraldsfæti suður til lækninga
Þjónusta Sjúkrahússins á Akureyri hefur dregist saman undanfarin misseri. Því fer fjarri að SAK nái að uppfylla það hlutverk sem skilgreint er í lögum um heilbrigðisþjónustu, þar sem m.a. segir að sjúkrahúsið eigi að veita þjónustu í nær öllum sérgreinum lækninga og vera varasjúkrahús Landspítala -
Lögreglan á Norðurlandi eystra rannsakar andlát
Eftirfarandi tilkynningu sendi lögreglan á Norðurlandi eysta frá sér nú rétt í þessu. Klukkan 04:30 aðfaranótt mánudags var lögreglan á Norðurlandi eystra kölluð að fjölbýlishúsi á Akureyri. Fyrstu lögreglumönnum sem komu á vettvang var vísað á meðvitundarlausa konu í íbúðinni og hófust endurlífgunartilraunir þegar í stað. Læknir og sjúkraflutningamenn komu einnig á vettvang en tilraunir til endurlífgunar báru ekki árangur og var konan úrskurðuð látin á vettvangi. -
Svona er síminn hannaður til að stela athygli okkar
Af hverju er svona erfitt að leggja frá sér símann? Er efnið sem þar er að finna alltaf svo mikilvægt og áríðandi að það gengur fyrir þau samskipti sem við erum að eiga við fólkið í kringum okkur? Förum við í símann þegar að við erum undir stýri? (Já það telst líka með að gera það á rauðu ljósi). Lengjum við klósettferðirnar okkar til að vera lengur í símanum? Leggjum við símann alltaf á borðið á fundum, í kaffitímanum eða við matarboðið og leyfum þannig tilkynningunum á skjánum að stela athygli okkar? Setjum við börnin okkar fyrir framan skjá til þess að kaupa okkur sjálfum skjátíma? Leitum við í símann alltaf þegar að okkur leiðist? Erum við hrædd við að vera vandræðaleg á almannafæri og förum í símann til að þykjast vera að sinna einhverju mikilvægu frekar en að líta upp og leyfa huganum að reika? Dettum við út í samtölum við annað fólk því við ætluðum að fletta einhverju eldsnöggt upp en rákumst svo á eitthvað annað sem greip athygli okkar? Getum við átt gæðastundir með fjölskyldunni án þess að láta símann trufla okkur? -
Lokaorðið - Forgangslistinn
Eftir því sem ég eldist verð ég sífellt þakklátari fyrir að fá að ganga lífsins veg með fólkinu mínu. Við erum fámenn þjóð og höfum í gegnum tíðina staðið þétt saman. Við höfum lyft grettistaki í forvörnum vegna slysa á sjó og landi.
Athugasemdir