Skiltin voru sett upp að frumkvæði Akureyrarstofu í samvinnu við Hvalasafnið á Húsavík. Á þeim segir: Andarnefja er allstór
tannhvalur sem heldur sig mest fjarri landi þó raunar megi stundum finna hann nærri landi. Hún veiðir yfirleitt ein og lifir á fiski, sæbjúgum,
krossfiskum en aðallega á smokkfiski. Andarnefja er einn besti kafarinn af hvölunum og getur kafað niður á 1.000 metra dýpi og verið í kafi í
allt að klukkustund.
Andarnefjur finnast umhverfis Ísland á sumrin, oftast á rúmsjó utan landgrunnsins. Við kelfingu er kálfurinn um 3 m á lengd, en fullorðinn
tarfur getur orðið um 10 m langur og nær 10 tonn að þyngd. Andarnefjur geta orðið 40-60 ára gamlar. Andarnefjur eru mjög félagslyndar.
Þær ferðast saman í litlum hópum, sýna skipaferðum mikinn áhuga og eru mjög spakar.
Andarnefjurnar hafa aðeins tvær tennur sem vaxa fremst í neðri kjálka og verða aðeins sýnilegar þegar dýrin eru að verða fullvaxta,
kýrnar hafa ekki neinar sýnilegar tennur. Þær opna munnin snögglega og soga fæðuna upp í munninn og kyngja henni síðan í heilu lagi.
Á fyrri hluta 20. aldar var andarnefja mikið veidd kringum Ísland og mjög eftirsótt af hvalveiðimönnum en erlendir hvalfangarar veiddu tugi þúsunda
af andarnefju á Íslandsmiðum á síðustu hundrað árum. Andarnefja hefur verið friðuð síðan 1977 og fer nú fjölgandi
jafnvel þó Norðmenn hafi veitt þessa tegund í litlum mæli. Olía var unnin úr andarnefju sem var mjög eftirsótt en nú hafa
tilbúnar olíur leyst hana af hólmi og kom það tegundinni til góða í minni veiðisókn.