Nóbelsverðlaun rædd í málstofu auðlindadeildar HA

Háskólinn á Akureyri
Háskólinn á Akureyri

Aðalheiður Eyþórsdóttir, Kristinn P. Magnússon og Þórir Sigurðsson ræða Nóbelsverðslunin 2012 í eðlisfræði, efnafræði og læknis- og lífeðlisfræði á málstofu auðlindadeildar Háskólans á Akureyri í dag, klukkan 12:10 í stofu M101

Í eðlisfræði skipta að þessu sinni tveir fræðimenn með sér Nóbelsverðlaununum, þeir Serge Haroche við Collège de France og École Normale Supérieure í París í Frakklandi og David J. Wineland við National Institute of Standards and Technology og University of Colorado Boulder í Bandaríkjunum. Þeir hafa, hvor í sínu lagi, fundið upp og þróað nýjar tilraunaaðferðir til að kanna gagnkvæm áhrif orkueinda og efniseinda án þess að eyða skammtafræðilegum eiginleikum þeirra. Slíkar tilraunir hafa hingað til einungis verið gerðar í huganum. Möguleg tæknileg not af þessum aðferðum eru hraðvirkari tölvur og nákvæmari klukkur en nú eru til.

Nóbelsverðlaunin fyrir lífeðlisfræði og læknisfræði í ár hlotnast þeim John B. Gurdon og Shinya Yamanaka fyrir uppgötvanir sínar að fullþroskaðar frumur megi endurforrita í marghæfar stofnfrumur sem eru færar um að þroskast í alla vefi líkamans. Uppgötvunin hefur bylt hugmyndum okkar um skilning á hvernig frumur og lífverur þroskast. Uppskriftin að þroskun lífvera stendur skrifuð í erfðaefninð sem er að finna í öllum frumum líkamans. Þroskun ákveðins vefs er ákvörðuð af sértækum genum sem hægt er að þagga  og virkja önnur í staðinn til að stýra frumunni í þroskun annara frumugerða og vefja. Uppgötvanirnar munu nýtast vísindamönnum í til að rannsaka sjúkdóma og þróa nýjar aðferðir í læknisfræði.

Í efnafræði eru nóbelsverðlaunin í ár veitt þeim Robert Lefkowitz og Brian Kobilka. Sagt verður frá rannsóknum þeirra um G-prótein háða viðtaka (GPCR) á yfirborði frumna.  Hver fruma líkamans er umlukin frumuhimnu sem skilur hana að frá umhverfi sínu.  Prótein sem sitja í himnunni gegna lykilhlutverki við að stjórna því sem fram fer innan frumunnar, ekki síst hvað varðar að bregðast við utanaðkomandi áhrifum.  GPCR viðtakarnir mynda fjölskyldu efna sem bindast sérhæft ákveðnum sameindum eða boðefnum (sendiboðum) utan við frumu.  Við þessa bindingu fer af stað flókin efnafræðileg keðjuverkun sem ákvarðar svörun frumunnar við þessum boðum.  Dæmi um þetta eru t.d. bragðefni sem bindast viðtökum frumna í bragðlaukunum eða ljóseindir sem verka á viðtaka í sjónhimnunni.  Stór hluti allra lyfja sem gefin eru við sjúkdómum verkar í gegnum slíka ferla.

Nýjast