Það lítur út fyrir að fjöldi framboða verði óvenjulega mikill fyrir komandi kosningar. Flokkarnir keppast við að demba á kjósendur hinum og þessum loforðum og í hita leiksins og samkeppninni um kjósendur verður loforðaflaumurinn oft og tíðum óraunhæfur og hinn almenni kjósandi er alveg orðinn ruglaður hver sagði þetta eða lofaði hverju. En þá er kannski gott að setjast niður, fleyta froðunni ofan af og velta fyrir sér hinni raunverulegri hugmyndafræði sem flokkarnir byggjast á.
Þegar ég ákvað að ganga til liðs við Sjálfstæðisflokkinn var það af því að grunnstefna flokksins frá 1929 höfðaði til mín. Hver hefur ekki heyrt upphrópanir eins og að Sjálfstæðisflokkurinn sé einungis fyrir fámennar klíkur, sérhagsmuni eða þá ríku, að Sjálfstæðisflokkurinn vilji einkavæða mennta- og heilbrigðiskerfið þannig að það þjóni aðeins hinum eignameiri eða að Sjálfstæðisflokkurinn sé flokkur stórfyrirtækjanna en ekki þeirra litlu og meðalstóru? Hefði ég, 16 ára gamall rafvirkjasonur á Eskifirði, ákveðið að þetta væri flokkurinn fyrir mig ef ofangreint væri rétt? Svarið er einfalt; nei.
Það sem heillaði mig við stefnu Sjálfstæðisflokksins er að allir hafi jöfn tækifæri til menntunar og jafnan aðgang að heilbrigðiskerfinu. Að þeim sem eiga um sárt að binda sé tryggð framfærsla með samtryggingu borgaranna. Að starfsstéttir þessa lands eigi að vinna saman en ekki á móti hvor annarri, að byggðir landsins vinni saman en ekki gegn hvor annarri. Að hver og einn einstaklingur hafi val og frelsi til athafna, til að láta drauma sína rætast. Að treysta betur hinum vinnandi manni fyrir sínu sjálfsaflafé, sem hann í sveita síns andlits hefur unnið fyrir, frekar en stjórnmálamönnum sem reisa sér pólitíska minnisvarða á kostnað annarra eða yfir höfuð þykjast hafa betra vit á því hvernig ráðstafa eigi launum fólks.
Í hugmyndafræðinni kristallast munurinn. Viljum við háa skatta eða lægri? Viljum við hafa frelsi til athafna og hið opinbera hvetji til uppbyggingar í atvinnulífinu eða viljum við heft frelsi og að hið opinbera lami uppbyggingu með sköttum, regluverki og pólitískum yfirlýsingum um hvaða atvinnugrein sé æskileg og hver ekki? Viljum við heimili sem njóta tekna sinna eða heimili þar sem fjölskyldan nær ekki endum saman um hver mánaðamót vegna skattlagningar, hárra vaxta og verðbólgu?
Kæri kjósandi, ég treysti þér til að velja af skynsemi.
Jens Garðar Helgason skrifar
Höfundur býr á Eskifirði og skipar 4. sæti á lista Sjálfstæðisflokksins í Norðausturkjördæmi.