Ásmundur Kristjánsson á met í einingafjölda frá Verkmenntaskólanum á Akureyri og þótt víða væri leitað. Hann hefur lokið námi við skólann í bifvélavirkjun, vélstjórn, rafvirkjun og er auk þess stúdent af tæknibraut. Samt sem áður titlar hann sig sem kúreka í símaskránni. Í dag útskrifast Ásmundur af rafvirkjabraut og hann sér ekki ástæðu til að slá upp veislu í tilefni dagsins.
Ég byrjaði í grunndeild málmiðna, sem segja má að sé grunnurinn að öllu því tækninámi sem er í boði við skólann. Ég stundaði það nám í tvö ár og hvíldi mig síðan í jafn langan tíma. Þá fór ég í bifvélavirkjun, síðan lá leiðin í vélstjórn og þar á eftir tók ég rafvirkjann. Tæknistúdentinn tók ég samliða náminu í vélstjórn, segir Ásmunur. Hann skráði sig fyrst til náms við Verkmenntaskólann á Akureyri árið 2002.
Þetta er bara tilviljun, ég ætlaði mér ekkert sérstaklega að taka svona margar einingar, þetta þróaðist bara svona. Þegar ég var búinn með bifvélavirkjann langaði mig til að bæta við mig þekkingu og fór í vélstjórnina. Síðan leiddi eitt af öðru og þetta er sem sagt staðan hjá mér í dag.
Nýtur námsins
Já, já, sem betur fer hefur námið alltaf legið vel fyrir mér. Á síðustu önn var ég í fjarnámi, en annars hef ég alltaf verið í dagskóla. Þótt ég hafi verið svona lengi í námi er ég fjarri því að vera elsti nemandinn í skólanum. Með árunum eru auðvitað fleiri sem eru yngri en ég, sem er bara skemmtilegt.
Engin útskriftarveisla
Ég hélt að vísu útskriftarveislu í vor, en þegar ég kláraði bifvélavirkjann var engin veisla. Það verður heldur engin veisla núna, þótt rafvirkjunin sé í höfn, þetta er á vissan hátt orðið hversdagslegra en í upphafi. Hver ágangi er auðvitað ákveðinn sigur, en mér finnst óþarfi að slá upp veislu í hvert skipti sem ég útskrifast af einherri braut skólans.