Bíladagar

Dýrleif Skjóldal
Dýrleif Skjóldal

Ég er af bilaáhugafólki komin! Pabbi minn stefndi að því að eignast 1000 bíla um ævina en var ekki kominn upp í nema 987 þegar hann lést. Bróðir minn ólst upp í bílskúrnum og er einn fremsti bilakappi landsins. Frændur mínir og frænkur af Skjóldalskyninu hafa ótalmörg keppt í hinum ýmsu greinum akstursíþrótta og þeim fer stöðugt fjölgandi. Systir mín ekur daga og nætur um bæinn sem leigubílstjóri eins og föðurbróðir minn gerði. Ég og mín fjölskylda erum í hópi þeirra sem elska Bíladaga. Í gegnum árin hafa þeir þróast og það varð stór áfangi þegar bærinn loksins samþykkti að veita Bilklúbbnum pláss til að stunda sína íþrótt. Aksturíþróttir þarf nefnilega að æfa eins og aðrar íþróttir.

 

En karlarnir og kerlingarnar sem á hverju ári nöldra yfir þessum árlegu hátíðar dögum bílaáhugafólks eru hávær. Verst er þó að bærinn sjálfur gerir lítið annað en að hindra að þessir dagar fari vel fram.

Hvað er það að loka gilinu þessa daga og halda að öll umferð fari út á Þórunnarstræti? Þegar reyndin er sú að hún fer styðstu leið, upp Oddeyrargötu og Hamarstig?

Hvað á það að þýða að ekki er sett niður eitt einasta ferðaklósett eða auka rusladallur í miðbænum þegar vitað er af hundruðum gesta í bænum? Af hverju er það gert þegar haldið er fótboltamót en ekki þegar akstursíþróttamót eða jubilantar á ferð?

 

Af hverju er skipulagi á viðhaldi gatna ekki stýrt betur? Það vita allir að Bíladagar eru í kringum 17. Júní. Það vita allir að þá koma gestir og þeim fjölgar stöðugt. Allir vita að sá dagskrárliður sem dregur að sér flest fólk á 17. Júní er bíla sýningin. Allir vita að það er almenn kurteisi að taka vel á móti gestum og að það á ekki að mismuna fólki.

Akureyringar, Akureyrarbær girðum okkur í brók!

 

Dilla.

 

Nýjast