Fjallkona Akureyrarbæjar hefur eignast nýjan hátíðarbúning, og klæddist hún honum í fyrsta sinn í miðbænum á þjóðhátíðardaginn 17. júní. Að þessu sinni var það Sigurbjörg Björnsdóttir sem var fjallkona og bar hún búninginn með mikilli reisn og glæsileika. Búningurinn er kyrtilbúningur saumaður af Ingu Arnar og Jenný Karlsdóttur, en Jenný sá um allan útsaum í búninginn og Inga um snið og sauma.
Að sögn Ingu Arnar er nýi búningurinn úr hvítu ullarefni og saumaður samkvæmt forskrift Sigurðar Guðmundssonar málar sem hannaði hann upp úr miðri 19. öld. Útsaumurinn í búningnum byggir á klassískum grískum mynstrum sem Sigurður málari hafði teiknað upp. Inga segir að kyrtilbúningur af þessu tagi sé upphaflega hugsaður sem dansbúningur, sem væri þá heldur víðari eða lausari á konum en sá fatnaður sem konur alla jafna klæddust og gerði þeim þar með auðveldara með að hreyfa sig. Aðspurð um hvers vegna búningurinn sé hafður hvítur segir Inga að þannig hafi búningurinn upphaflega verið hannaður en síðar hafi komið fleiri litir, blár litur hafi verið algengur en einni svartur og grænn.
Akureyrarbær endurnýjar nú hátíðarbúning fjallkonunnar í tilefni af 150 ára afmæli bæjarins en gamli búningurinn var kominn til ára sinna en hann var saumaður um 1980 árum af Ingunni Benediktsdóttur og var það Sunna Borg leikkona sem vígði hann. Gamli búningurinn var blár og mun hann áfram verða notaður ef sérstaklega stendur á eða ef bærinn þarf af einhverjum ástæðum á tveimur búningum að halda.
Það er mikið verk að sauma búning af þessu tagi og segir Inga Arnar að slíkt geti tekið langan tíma. Mikil námkvæmnisvinna liggur í bæði saumnum á búningnum sjálfum og þá ekki síður í útsaumnum. Hún bendir á að nýi búningurinn sé þannig sniðinn að hann á að geta passað á flestar konur, og auðvelt sé t.d. að gera ráðstafanir til að síkka hann eða stytta. Kyrtilbúningur er ein fjögurra algengustu hátíðarbúninga íslenskra kvenna en einnig tíðkast nú til dags að konur séu í upphlut, peysufötum eða skautbúning.