Hann segir að síðar væri hægt að bjóða Grænlendingum og Færeyingum aðild að slíku ríkjabandalagi. Með þessu fyrirkomulagi losnuðu Íslendingar undan því að reka fokdýr sendiráð um allan heim, "eitt skrifborð í sendiráðum Noregs myndi duga." Þá gætu ríkin tvö komið sér saman um verkaskiptingu, Íslendingar gætu séð um þau málefni sem þeir þekktu best, hafrannsóknir, gæslu í hafinu, fiskveiðistjórnunarmál og orkumál svo eitthvað sé nefnt. Stefna ríkjanna í ýmsum stórum málum, mennta- og heilbrigðismálum sem og landbúnaðar- og sjávarútvegsmálum yrði sú sama, en landið yrði áfram sjálfstætt ríki. Þá yrði verðgildi íslensku krónunnar hið sama og hinnar norsku.