Á meðal viðstaddra voru Björn Bjarnason dómsmálaráðherra, Björn Jósef Arnviðarson sýslumaður, Sigrún Björk Jakobsdóttir bæjarstjóri, Þorsteinn Gunnarsson rektor HA, bæjarfulltrúar, börn Jóns og fleiri. Að lokinni dagskrá á horni Þingvallastrætis og Byggðavegar var dagskrá í húsnæði Háskólans á Akureyri þar sem einnig voru flutt ávörp.
Að verkefninu standa: Akureyrarbær, EBÍ (Eignarhaldsfélagið Brunabótafélags Íslands), Dómsmálaráðuneytið, Sjóvá - Almennar og Þemis - félaga laganema við Háskólann á Akureyri. Á minnisavarðanum standa þessi orð:
Davíð leggur Golíat
Á þessum stað er markað upphaf eins mikilvægasta dómsmáls
þjóðarinnar á síðari tímum.
Þriðjudaginn 26. júní 1984 kl. 16.40 stöðvuðu tveir lögreglumenn Jón Kristinsson á Subaru bifreið sinni A 3088 og gáfu honum að
sök að hafa ekki virt stöðvunarskyldu þar sem hann ók norður Byggðaveg og beygði inn á Þingvallastræti til austurs. Var þetta
annað meint umferðalagabrot Jóns á stuttum tíma. Voru málin tekin fyrir samtímis í Sakadómi Akureyrar og hann sakfelldur af báðum
ákærum.
Jón ákvað að una ekki dóminum og benti á að sami maður hafði sinnt málinu í umboði lögreglustjóra (framkvæmdavalds)
annars vegar og bæjarfógeta (dómsvalds) hins vegar. Fullyrti hann að með því væri réttlát málsmeðferð ekki tryggð.
Eftir að dómur fyrir fyrra brotið hafði verið staðfestur í Hæstarétti leitaði Jón til Mannréttindadómstóls Evrópu
sem ákvað að veita honum áheyrn fyrstum Íslendinga.
Niðurstaðan var afdráttarlaus:
Málsmeðferð í kjölfar meints umferðalagabrots Jóns Kristinssonar braut í bága við 6. grein Mannréttindasáttmála
Evrópu um réttláta dómsmeðferð fyrir dómstólum. Þegar ljóst varð að íslenska ríkið myndi tapa málinu
í Strassburg leitaði það sátta með fororði um að réttarskipan landsins yrði breytt innan tiltekins tíma.
Í kjölfarið voru sett lög á Alþingi þar sem skilið var með óyggjandi hætti milli dóms- og framkvæmdavalds.
Óréttur sem þjóðin hafði búið við heyrði þar með sögunni til.