Afhjúpaði minnisvarða um þrískiptingu valds og meint umferðarlagabrot

Fyrir hádegi í dag, sunnudag, var afhjúpaður minnisvarði um þrískiptingu ríkisvaldsins og meint umferðarlagabrot Jóns Kristinssonar á Akureyri. Það var Jón sjálfur sem afhjúpaði minnisvarðann. Athöfnin fór fram á horni Þingvallastrætis og Byggðavegar en á þessum stað er markað upphaf eins mikilvægasta dómsmáls þjóðarinnar á síðari tímum.  

Á meðal viðstaddra voru Björn Bjarnason dómsmálaráðherra, Björn Jósef Arnviðarson sýslumaður, Sigrún Björk Jakobsdóttir bæjarstjóri, Þorsteinn Gunnarsson rektor HA, bæjarfulltrúar, börn Jóns og fleiri. Að lokinni dagskrá á horni Þingvallastrætis og Byggðavegar var dagskrá í húsnæði Háskólans á Akureyri þar sem einnig voru flutt ávörp.

Að verkefninu standa: Akureyrarbær, EBÍ (Eignarhaldsfélagið Brunabótafélags Íslands), Dómsmálaráðuneytið, Sjóvá - Almennar og Þemis - félaga laganema við Háskólann á Akureyri. Á minnisavarðanum standa þessi orð:

Davíð leggur Golíat
Á þessum stað er markað upphaf eins mikilvægasta dómsmáls þjóðarinnar á síðari tímum.

Þriðjudaginn 26. júní 1984 kl. 16.40 stöðvuðu tveir lögreglumenn Jón Kristinsson á Subaru bifreið sinni A 3088 og gáfu honum að sök að hafa ekki virt stöðvunarskyldu þar sem hann ók norður Byggðaveg og beygði inn á Þingvallastræti til austurs. Var þetta annað meint umferðalagabrot Jóns á stuttum tíma. Voru málin tekin fyrir samtímis í Sakadómi Akureyrar og hann sakfelldur af báðum ákærum.

Jón ákvað að una ekki dóminum og benti á að sami maður hafði sinnt málinu í umboði lögreglustjóra (framkvæmdavalds) annars vegar og bæjarfógeta (dómsvalds) hins vegar. Fullyrti hann að með því væri réttlát málsmeðferð ekki tryggð. Eftir að dómur fyrir fyrra brotið hafði verið staðfestur í Hæstarétti leitaði Jón til Mannréttindadómstóls Evrópu sem ákvað að veita honum áheyrn fyrstum Íslendinga.

Niðurstaðan var afdráttarlaus:
Málsmeðferð í kjölfar meints umferðalagabrots Jóns Kristinssonar braut í bága við 6. grein Mannréttindasáttmála Evrópu um réttláta dómsmeðferð fyrir dómstólum. Þegar ljóst varð að íslenska ríkið myndi tapa málinu í Strassburg leitaði það sátta með fororði um að réttarskipan landsins yrði breytt innan tiltekins tíma.

Í kjölfarið voru sett lög á Alþingi þar sem skilið var með óyggjandi hætti milli dóms- og framkvæmdavalds.  Óréttur sem þjóðin hafði búið við heyrði þar með sögunni til.

Nýjast