Versti vetur í manna minnum
Nei, það er ekki þannig sem ég lýsi mögulega varanlegri dvöl minni á Íslandi. Þó svo að hún hafi sínar hæðir og lægðir. Ég er ekki persóna sem öskrar: Ég ELSKA ÍSLAND! Landið er svo fallegt með stórbrotinni náttúru og þess vegna ákvað ég að flytja hingað og svo framvegis. Ég elska ekki Ísland, heldur elska ég Íslending. Til að gera langa sögu stutta. Ég flutti til Akureyrar út af manninum mínum. Fyrir 10 árum síðan, þá vissi ég bara að Ísland væri til, langt í burtu. Einhversstaðar sem ég myndi aldrei fara af því að það er svo kalt. Núna kann ég að bera fram nöfn allra eldfjalla á Íslandi, ég bið um rabbabara á sumrin til þess að búa til sultu, drekk uppáhellt kaffi í lítravís og reyni að fara út að hlaupa í hvaða veðri sem er.
Ég sagði að ég elska ekki Ísland. En þetta er ekki alveg satt. Ég elska Akureyri. Ég þekki bara að búa á Akureyri. Ég kom hingað í fyrsta sinn árið 2014 og þá sem skiptinemi á vorönn. Ástæðan fyrir því að ég kom var mjög einföld. Ég talaði góða ensku en franskan mín var ekki nógu góð til þess að fara til Frakklands þar sem háskólar í Frakklandi gefa skiptinemum engan afslátt. Ég var líka að fara í gegnum Sigurrósar tímabil í mínu lífi sem gerði ákvörðunina að fara til Íslands auðveldari. En þetta tímabil var búið þegar ég flutti til Íslands. Ég uppgötvaði að það er miklu meira í íslenskri tónlist heldur en Björk og Sigur Rós, eins og til dæmis Bubbi og Nýdönsk. Maðurinn minn var eini Íslendingurinn sem var í sambandi við okkur skiptinemana, ég verð að viðurkenna að þetta var mjög heppilegt! Það voru engin önnur samskipti sem olli okkur vonbrigðum þrátt fyrir að við höfðum verið vöruð við af nemendum haustannar. En ég aðlagaðist, að eilífu.
Þegar ég flutti til Akureyrar í júlí árið 2016 leit bærinn út allt öðruvísi. Hann var ekki lengur sætur partýbær (Pósthúsbarinn - blessuð sé minning hans). Ég þurfti að finna nýjar leiðir í gegnum bæinn, kynnast Íslendingum fyrir alvöru og já: læra íslensku, ég komst ekki hjá því. Hvað var það sem var erfiðast? Fólk sem í dag hrósar mér fyrir íslenskuna mína sá ekki tárin, niðurlæginguna, reiðina og “ég á ekki heima hér” tilfinninguna. Að koma sér fyrir í algjörlega öðruvísi menningu er mjög tilfinningalegt ferli. Gleðitár þegar þú hleypur í 20 stiga hita á sólríkum degi blandað saman við sorgartár þegar þú saknar fjölskyldunnar í Póllandi, eða íslenskan þín var aftur ekki nógu góð.
Fyrir mörg ykkar, sum ykkar kannski þekkja mig persónulega, get ég verið gott dæmi um aðlögun að samfélaginu. Ég tala íslensku, ég fylgist með fréttum, ég hlusta á útvarpið og stunda heita pottinn. En þetta ferli er enn í gangi. Munið þið eftir fyrra vetri þegar við vorum á kafi og gátum ekki skipulagt neitt? Þá kom að tímamótum hjá mér. Ástandið var svo slæmt að ég ákvað að temja íslenska norðrið. Ég hætti ekki að hlaupa úti þó að ég hafði gert það fyrri ár á veturna, ég sættist á skapsveiflur íslenskrar náttúru og byrjaði að vera þakklát fyrir litlu hlutina, sérstaklega veðurglugga. Ég held að þið kallið þetta “þetta reddast”. Þetta verður allt í lagi í lokin.
Ég datt í lukkupottinn með því að kynnast svona mörgum Akureyringum sem hjálpuðu mér að blómstra í samfélaginu, svo mikið að mér byrjaði að líða skringilega í Reykjavík, tala nú ekki um erlendis. Þetta hræðir mig stundum og manninn minn. Ég verð aldrei ein af ykkur en með hverjum degi kemst ég nærri því. Það er í lagi, pólska hugarfarið mitt virkar líka stundum og mig langar að halda í það. Sérstaklega háværar samræður við matarborðið sem er pakkfullt af mat.
Á sama tíma reyni ég að skilja aðstæður annarra innflytjenda þegar þeir segjast ekki tala íslensku eða eru ekki að læra íslensku. Allir hafa sínar ástæður fyrir því að tala ekki, hvort sem það er gott eða slæmt. Eitt er víst: þeir þurfa að vilja að læra. Þetta er eins og að fara til sálfræðings. Þú þarft að ákveða að þú viljir breyta einhverju í þínu lífi. Það er erfitt að neyða einhvern til þess en tækifærin þurfa að vera til staðar. En aftur: viljinn þarf að koma frá hjartanu: að læra tungumálið og taka þátt í samfélaginu. Ef einhver segir að það sé ekki hægt, þá verður það þannig. En ef maður byrjar að vera þakklátur fyrir hvert nýtt orð, eða nýja setningu, er það þá í alvörunni ekki hægt?
Nú skora ég á Serenu Pedrana að taka við pennanum.
-Aga Jastrząbek
Nýjast
-
Sigríður Örvarsdóttir nýr safnstjóri Listasafnsins
Sigríður Örvarsdóttir hefur verið ráðin nýr safnstjóri Listasafnsins á Akureyri. Sigríður er með MA gráðu í safnafræði frá Háskóla Íslands (2018), BA gráðu í textílhönnun frá Seminaret for Kunst og Haandværk í Danmörku (2001), ásamt meistaranámi í prjónahönnun frá Academie Royale des Beux-Arts (2014) og viðbótardiplómu í hagnýtri jafnréttisfræði frá Háskóla Íslands (2009). Auk þess er hún með kennsluréttindi í grunn- og framhaldsskóla (2001). Sigríður hefur starfað sem safnstjóri og forstöðumaður Menningarmiðstöðvar Þingeyinga frá árinu 2022 og veitir sem slík forstöðu Myndlistarsafni Þingeyinga en safneign þess telur um 1.900 verk. Í starfi sínu stýrir hún starfseminni og ber ábyrgð á öllum þáttum rekstrar, allri fjárhags- og verkefnaáætlanagerð, bókhaldi, mannauðsmálum, rekstri fasteigna og faglegu starfi sjö annarra safneigna og fjögurra sýningarstaða. Sigríður starfaði sem verkefnastjóri sýninga hjá Akureyrarbæ sumarið 2021. Í því starfi sinnti hún sýningagerð, rannsóknarvinnu og kynningarmálum. Árin 2019 til 2020 var hún sjálfstætt starfandi ráðgjafi við gerð safnastefnu Akureyrarbæjar. Hún gegndi starfi safnafulltrúa Listasafnsins á Akureyri árið 2012 og árin 2010 og 2012 starfaði hún sem verkefnastjóri samsýninga og ritstjóri safnahandbóka fyrir söfn á Norður- og Norðausturlandi. Árin 2008 til 2012 starfaði hún sem safnkennari við Minjasafnið á Akureyri. Sigríður hefur reynslu af kennslu í list- og hönnunargreinum á öllum skólastigum innan lands sem utan, m.a. hjá Listaháskóla Íslands og Marbella Design Academy á Spáni. Hún hefur tekið þátt í alheimsþingi ICOM, alþjóðaráðs safna og verið fulltrúi þess í Rannsóknarsetri í safnafræðum við Háskóla Íslands. Alls bárust 14 umsóknir um starfið. -
Virðist sem skorti pólitískan vilja
Stjórn og trúnaðarráð Framsýnar kom saman til fundar í gær. Mörg mikilvæg mál voru til umræðu á fundinum m.a. samgöngumál. Ákveðið var að hvetja Vegagerðina og stjórnvöld til að styðja við áætlunarflug um Húsavíkurflugvöll auk þess styðja betur við Loftbrúna sem skiptir íbúa á landsbyggðinni verulega miklu máli. Fjölga þarf ferðum sem menn geta nýtt sér á þessum sérstöku kjörum -
Vantraust og kerfishrun í málefnum fólks með ADHD
Aðalfundur ADHD samtakanna fta, haldinn 16. apríl 2024 skorar á Heilbrigðisráðherra að grípa nú þegar til aðgerða vegna þess kerfishruns sem blasir við í þjónustu hins opinbera við fólk með ADHD. Vegna aðgerðarleysis stjórnvalda á liðnum árum hafa biðlistar eftir greiningu og meðferð meira en tvöfaldast og nú bíða um fjögur þúsund einstaklingar eftir að komast í greiningarferli. Biðtími fullorðinna eftir ADHD greiningu og meðferð verður að óbreyttu vel á annan áratug hjá þeim sem nú hefja ferlið samkvæmt tilvísun Heilsugæslulæknis – vel á annan áratug!! -
SAk - Sumarmönnun vel á veg komin
Líkt og hjá öðrum heilbrigðisstofnunum hefur mönnun verið mikil áskorun fyrir Sjúkrahúsið á Akureyri. Herferðin „Komdu í lið með okkur!” sem miðaði að því að kynna SAk sem eftirsóknarverðan vinnustað og gefa innsýn í störf hjúkrunarfræðinga og ljósmæðra á Sjúkrahúsinu á Akureyri hitt í mark og er sumarmönnun nú vel á veg komin. -
Húsavík - Vilja koma á tengiliðaverkefni fyrir nýja íbúa
Helena Eydís Ingólfsdóttir, fulltrúi D lista og formaður fjölskylduráðs Norðurþings lagði til á fundi ráðsins í síðustu viku að hafinn verði undirbúningur að því að koma á tengiliðaverkefni fyrir nýja íbúa í samstarfi sveitarfélagsins, vinnustaða og félagasamtaka. Með verkefninu er átt við að þegar nýir íbúar flytja í sveitarfélagið Norðurþing taki samfélagið höndum saman og greiði leið þeirra inn samfélagið. -
Listamannaspjall með Gunnari Kr. Jónassyni í Listasafninu á Akureyri n.k. laugardag
Laugardaginn 20. apríl kl. 15 verður listamannaspjall með Gunnari Kr. Jónassyni um verk hans á samsýningunni Sköpun bernskunnar, sem nú stendur yfir í Listasafninu á Akureyri. Stjórnandi er Heiða Björk Vilhjálmsdóttir, sýningarstjóri. Aðrir þátttakendur sýningarinnar eru Ingunn Fjóla Ingþórsdóttir og nemendur úr leikskólanum Naustatjörn og grunnskólunum Glerárskóla og Naustaskóla. -
Norðurorka fær umhverfisverðlaun Terra
Norðurorka hlaut umhverfisverðlaun Terra á landsbyggðinni fyrir árið 2023. Norðurorka hefur sett fordæmi fyrir því hversu vel má flokka allt sem til fellur hjá stóru fyrirtæki. Hlutfall sem urðað er eða sent í brennslu er í algjör lágmarki og samræmist það mjög vel stefnu Terra um að skilja ekkert eftir. Norðurorka hefur tileinkað sér þær nýjungar sem Terra býður upp á og hefur fyrirtækið verið reiðubúið að prófa nýjar lausnir og gefið álit sitt á virkni þeirra. Forsvarsmenn Terra segir að ansi mörg fyrirtæki sem séu í viðskiptum við félagið hafi bætti sig á milli ára þegar kemur að flokkun, sem aftur skili hreinni straumum og hærra hlutfalli heildarúrgangs sem fer í endurvinnslu. -
Nýr Kjalvegur – Hraðbraut í gegnum hálendið
Á Alþingi liggur nú fyrir þingsályktunartillaga um endurnýjun vegar yfir Kjöl með einkaframkvæmd en nokkrum sinnum hefur verið reynt að mæla fyrir málinu í gegnum tíðina án árangurs. -
Hefur myndað báta frá barnsaldri
Hafþór Hreiðarsson, ljósmyndari og nú myndlistamaður
Athugasemdir