Topp fimm listamaður vikunnar er Orri Harðarson, rithöfundur og tónlistarmaður frá Akranesi. Hann hefur búið á Akureyri um árabil ásamt eiginkonu sinni, Ingu Elísabetu Vésteinsdóttur. Saman eiga þau stúlkurnar Karólínu og Birgittu Ósk. Orri vinnur nú að nýrri skáldsögu sem út kemur á hausti komanda.
Orri skorar á Kristján Edelstein, tónlistarmann, að koma með topp fimm lista næstu viku. Kristján hefur frjálst val um efnið, enda annálaður músíkant, matgæðingur mikill og smekkmaður á kvikmyndir.
Einhver best skrifaða og kostulegasta ævisaga sem ég hef nokkru sinni lesið. Þórbergur er þarna að færa frásagnir níræðs uppgjafaprests til bókar og skilar þeim ljóslifandi í sex bindum. Höfðu menn á orði að þarna hefðu komið saman hraðlygnasti Íslendingurinn (Árni) og sá trúgjarnasti (Þórbergur). Ofvitinn frá Hala lifði sig svo inn í hlutverk Árna að hann tók meira að segja upp göngulag viðmælandans.
Dásamleg reynslusaga um samskipti Þórbergs við barn í blokk á Hringbrautinni, þar sem höfundurinn bjó á efri árum. Aftur lagði Þórbergur sig svo fram um að skilja viðfangsefnið að hann æfði bæði og analyseraði babblið í ómálga barninu. Skreið og slefandi um gólf. Löngu síðar sagði hann enda í viðtali við Matthías Johannesen:
Vinsælasta bók Þórbergs. Og ekki að ósekju. Leiftrandi skemmtilegar frásagnir hans af fyrstu árunum á mölinni, eftir að hann flytur sem ungur og blásnauður maður úr Suðursveit til Reykjavíkur. Þarna eru margar ógleymanlegar pælingar og senur. Stúlkur leika stórt hlutverk í bókinni; Þórbergur missir sveindóminn í kirkjugarði, er með „elskuna sína“ á heilanum og svo framvegis. Honum er líka tíðrætt um fyrrnefnda fátækt, misheppnaða menntavegsgöngu og sitthvað fleira. Og þarna er auðvitað húslesturinn eftirminnilegi:
Þessi fyrirrennari Ofvitans markar upphaf nýrrar bókmenntagreinar sem Guðbergur Bergsson kallaði síðar „skáldævisögu.“ Aðallinn þykir mér heilsteyptasta bók Þórbergs. Hún inniheldur – rétt eins og Ofvitinn – kostulegar frásagnir af fyrstu manndómsárunum; heimspekilegar vangaveltur um skáldskap, ást, pólitík og trú. Svo er hún þarna hin óborganlega framhjáganga, auk dásamlegra lýsinga á Akureyri; dvöl hans þar og sagnir af eftirminnilegu samferðafólki. Þjáningin var og aldrei langt undan.
Trúlega er Bréfið eitthvert besta byrjendaverk íslensks rithöfundar. Stílgáfa og slagkraftur einkennir þetta magnaða manifestó hins sannfærða kommúnista sem mjög er í mun að berja bæði á kirkjunni og kapítalistum. Meira að segja bærinn okkar verður þarna fyrir barðinu á innblásnum höfundinum:
Bókin hafði gríðarleg áhrif og gerði til dæmis Halldór Laxness afhuga kaþólskunni. Umfram allt er hún þó vitnisburður um makalausa stílsnilld. Tónninn er strax sleginn í hinni löngu upphafssetningu bókarinnar. Og hvílík opnun:
Í Bréfinu er líka hin fræga frásögn af því þegar Þórbergur taldi sig vera óléttan, auk fleiri bráðfyndinna lýsinga á sérkennilegum manninum bak við höfundinn. Ég set bókina í fyrsta sæti vegna þess hversu mikil áhrif hún hafði á mig, fremur en að hún sé endilega besta verk höfundarins.