Elly Vilhjálms var um sína daga dáðasta söngkona þjóðarinnar og list hennar tengist því besta sem til er í íslenskri dægurtónlist. Söngurinn var fágaður, túlkunin hógvær og ígrunduð, röddin mjúk og hlý. Svo vel vandaði hún til verka að allt hljómaði þetta eins og hún þyrfti ekkert fyrir því að hafa. Margrét Blöndal fjölmiðlakona með meiru hefur skrifað ævisögu Ellyjar.
Já, þetta er fyrsta bókin mín. Ég fékk einn daginn símtal frá Senu, þar sem ég var beðin um að taka þetta verkefni að mér og af því að ég er bjartsýn að eðlisfari samþykkti ég strax að skrifa ævisögu Ellyjar. Ég hófst þegar handa, bretti upp ermarnar og hélt af stað með bros á vör. Fljótlega komst ég þó að því að þetta var nokkuð stórt verkefni, stærra en mig grunaði og ég fékk að fresta útgáfunni um eitt ár.
Þú hefur væntanlega þekkt eitthvað til Ellyjar ?
Nei það er nú varla hægt að segja það. Ég þekkti náttúrulega lögin hennar og hef alltaf dáðst af söng hennar eins og svo margir aðrir. Ég vissi líka að hún var afskaplega falleg kona en um lífsferil hennar vissi ég hins vegar lítið sem ekkert. Þannig að ég byrjaði nánast á upphafsreit. Hins vegar var ég svo heppin að viðmælendur mínir tóku mér afskaplega vel, allir vildu rétta mér hjálparhönd, þannig að heimildarvinnan gekk ágætlega. Framan af efaðist ég þó oft um að ég væri á réttri leið og oft staldraði ég við og ég spurði sjálfa mig hvernig Elly hefði litist á það sem komið var inn í tölvuna.
Ellý lifir
Söngur Ellýjar mun örugglega hljóma um ókomin ár, ég er sannfærð um það. Söngur hennar er til dæmis notaður til að endurskapa ákveðnar minningar hjá fólki, til dæmis við útfarir. Sömu sögu er að segja um giftingar og aðrar hátíðlegar stundir. Hún á svo stóran stað í hjörtum fólks, þannig að hún mun syngja fyrir okkur um ókomin ár.
Varð feimin
Auðvitað var á vissan hátt erfitt að setja punktinn við söguna og senda handritið til yfirlestrar í síðasta sinn. Ég hafði frábæran ritstjóra mér við hlið, Þorvald Kristinsson og án hans hefði ég ekki náð að gera mitt besta. Viðtökurnar hafa verið yndislegar en auðvitað á eftir að koma í ljós hvort mitt besta er nógu gott.
Hvernig tilfinning er það að sjá bókina sína eftir alla þessa vinnu?
Satt best að segja varð ég óskaplega feimin og það er ólíkt mér. Ég bjóst við að ég færi að skæla, nú eða hoppa af kæti en hvorugt gerðist og það tók mig hálfan mánuð að meðtaka þá staðreynd að bókin væri komin út. En núna er gleðin að ná yfirhöndinni. Mér finnst bókin falleg og ég vona að hún sé verðugur minnisvarði um þessa einstöku konu.
Nánar er rætt við Margréti í prentútgáfu Vikudags