Í gær voru vetrarsólhvörf eða vetrarsólstöður, og þá tekur sól aftur að hækka á lofti. Orðið sólhvörf kemur fyrir í Grettissögu þegar Grettir er kominn í Drangey og þar segir: Nú líður fram að sólhvörfum. Þá bjuggust bændur að sækja sláturfé sitt í eyna. Orðið virðist þarna notað um tímann um jafndægur á hausti þ.e. tímann nærri haustjafndægrum þegar dagur og nótt eru enn jafnlöng en dag tekur að stytta.
Orðið vetrarsólstöður virðist hins vegar oftar notað í íslensku en orðið vetrarsólhvörf. Orðið vetrarsólhvörf kemur fyrst fyrir á prenti í bókinni «Á öðrum hnöttum, getgátur og vissa» eftir Sigurð Þórólfsson, sem út kom árið 1915. Orðið vetrarsólstöður kemur fyrir á prenti þegar árið 1780 í hinu merka riti Björns í Sauðlauksdal Atla edr Raadagiørdir Yngismanns um Bwnad sinn helst um Jardar- og Qvikfiaar-Rækt Atferd og Agooda med Andsvari gamals Bónda. Fræðsluritið Atli er leiðarvísir í samtalsformi fyrir bændur um rétta breytni í búskaparmálum, þar sem saman ræða hinn fávísi Atli og einstaklingur sem aðeins ber nafnið bóndi.
Bráðum koma blessuð jólin. Vafi leikur á hvort í ár eru brandajól. Brandajól voru talin þegar jól falla þannig við sunnudag, að margir helgidagar verða í röð. Stundum hefur verið gerður greinarmunur á "stóru" brandajólum og "litlu" brandajólum, en notkun heitanna virðist vera á reiki. Orðið brandajól er að finna í ritum Árna Magnússonar frá því um 1700 þar sem segir: Brandajól kalla gamlir menn á Íslandi, þá jóladag ber á mánadag, áttadag á mánadag og þrettánda á laugardag. Í ár ber jóladag upp á þriðjudag ekki mánudag. Samkvæmt því eru ekki brandajól í ár, enda þótt löng fríhelgi sé hjá vinnandi fólki. Til gamans má geta þess, að orðið brandajól kemur fyrir í Nokkrum ljóðmælum eptir Hallgrím Pjetursson sem gefin voru út 1885. Orðið ætti því að vera eldra en 1674 sem er dánarár Hallgríms.
Áður var því sem sagt talað um brandajól þegar þríheilagt var, það er að segja að þrír helgidagar kirkjunnar fóru saman: sunnudagur, jóladagur og annar dagur jóla, sem allt voru helgidagar kirkjunnar og því þríheilagt. Með öðrum orðum var talað um brandajól þegar sunnudagur lenti á undan eða á eftir jóladögunum tveimur: jóladegi og öðrum degi jóla. Aðfagadagur jóla var ekki helgidagur. En eftir að laugardagur varð almennur frídagur á sjöunda áratug síðustu aldar, varð farið að kalla brandajól þegar fjórir frídagar koma í röð að ekki sé talað um fimm frídaga, eins og nú er.
Merking orðsins brandajól er tengd orðinu brandur, brandar í merkingunni eldiviður, eldibrandar. Þegar þríheilagt var um jól að ekki sé talað um fjórheilagt þurfti mikinn eldivið, bæði til þess að lýsa upp híbýli og hita hér á norðlægum slóðum.
Gleðileg jól.
Tryggvi Gíslason.