Allt var betra í gamla daga… eða ekki!
Egill P. Egilsson skrifar
Það er ekki laust við að fortíðarþráin fari vaxandi eftir því sem aldurinn færist hraðar og hraðar yfir. Þá dettur manni gjarna í hug að það hafi nú allt verið betra í gamla daga. Sennilega er sú ekki raunin, en mikið óskaplega var lífið oft eindaldar í denn.
Ekki þurfti maður að eyða heilu og hálfu kvöldunum í að leita að skemmtiefni til að horfa á. Maður flakkar á milli efnisveita eins og Netflix, Hulu og Prime eða hvað þetta heitir nú allt saman. Þegar áhorfsferill minn hófst var ekki sjónvarp á fimmtudögum og kassinn fékk líka sumarfrí í júlí. Hápunktur vikunnar var þegar Sigurður H. Richter birtist á 20 tommur Sharp túbúsjónvarpinu og sagði manni af Nýjustu tækni og vísindum. Það var sko hátíð í lagi og ævintýraheimur fyrir lítinn dreng. Stundum var dagskráin líka brotin upp og sýnd heimildarmynd um ungverskan stærðfræðing, Þá var gaman að lifa.
Flokkun allan daginn
Í Gamla daga var uppistaðan í eldhúsfrágangi sú að vaska upp. Það var oftar en ekki en ekki samstarfsverkefni fjölskyldunnar, þar sem einn vaskaði upp, annar þurrkaði og sá þriðji gekk frá í skápana. Heimilissorpið fór allt í sama pokann og þaðan út í blikktunnu með svörtum ruslapoka. Ómar í ruslinu kom svo með strákana sína og tók pokana; og aldrei var kvartað þótt tunnan væri á kafi í snjó. Í þá daga var líka mun minna sorp. Í fiskbúðinni var fiskinum vafið inn í gömul dagblöð og kjötfarsinu var skammtað eftir vigt. Svo var herlegheitunum keyrt út í sorpbrennslustöð og brennt með góðri samvisku.
Nú er öldin önnur, á meðan uppþvottavélin sér um uppvaskið (það má ekki einu sinni skola leirtauið áður) og kvöldið fer í að skola umbúðir úr plasti, pappír og áli. Síðan er auðvitað allt flokkað eftir kúnstarinnar reglum. Svo má maður þakka drottni sínum ef tunnan er yfir höfuð tekin. Það gæti auðvitað verið rifa á lokinu og þá er voðinn vís.
Engan reyk nema dísel
Loftslagsváin vofir vitaskuld yfir okkur, það ætti ekki að hafa farið framhjá neinum. Af þeim sökum má eðlilega ekki brenna nokkurn skapaðan hlut… nema auðvitað olíu til að flytja skolaðar umbúðirnar okkar á bílum og skipum; landshorna á milli þar sem herlegheitin eru urðuð eða jafnvel á milli landa. Allt í nafni umhverfisverndar. Ætli Stebbi í Steindal færi ekki létt með að minnka allt þetta kolefnisspor með brennsluofninum sínum?
Myndageðveiki
Nú til dags er nánast hver einasta mannvera með fullkomna ljósmyndavél í vasanum. Það hefur vitanlega leyst af hólmi margar ferðirnar á ljósmyndastofuna til að láta framkalla. Einhver gæti kallað það einföldun. En þá var fólk heldur ekki að taka myndir af öllum sköpuðum hlutum. Nú virðist fólk ekki geta troðið fæti í eina buxnaskálm án þess að taka af því mynd og deila með restinni af heiminum. Við þetta fólk við ég segja: Það hefur engin áhuga á þessu. Gerið það, hættið þessu.
Svona mætti leng telja. Ótal hlutir sem hafa verið einfaldaðir fyrir okkur, en um leið gerðir miklu flóknari. En svo ég miðaldir nú ekki alveg yfir mig, þá er veröldin sennilega eitthvað betri í dag en í denn. Við erum þrátt fyrir allt öruggari, heilsusamlegri, upplýstari og við megum segja meira. Við búum við frelsi, forréttindi og þægindi sem á sér ekki hliðstæðu í sögunni. Þó vissulega fylgi þessu bölvað óþarfa suð, kvart og kvein. Þá er er rétturinn til að væla yfir öllu og engu þeim mun dýrmætari.
Egill P. Egilsson
Nýjast
-
Himinhátt innanlandsflug
Í samtölum mínum við fólk af landsbyggðinni um samgöngur og flug heyrist sífellt háværari umræða um hækkandi verð á flugferðum innanlands. Íbúum landsbyggðarinnar er orðið tíðrætt um að ekki fyrir svo löngu hafi það frekar borgað sig að keyra milli Akureyrar og Reykjavíkur ef þrír voru í bílnum. Í dag þurfi ekki einu sinni að hugsa sig um hvort eigi að keyra eða fljúga, jafnvel þó að Loftbrúin sé notuð og einungis einn sé á ferð. Fólk grínast með að það sé ódýrara að millilenda í London á leið sinni til Reykjavíkur, en það er sorgleg staðreynd að það er ekkert grín. -
Sumardagurinn fyrsti í Sigurhæðum klukkan 13
Ferskustu listamennirnir í Pastel ritröð kynna verk sín:Nr. 37: Þorbjörg Þóroddsdóttir: Vögguvísuatómapar.Nr. 36: Egill Logi Jónasson: Hohner mér vel.Egill Logi aka Drengurinn fengurinn er tónlistar- og myndlistarmaður. Hann starfar á Akureyri og er hluti af listhópnum Kaktus.Þorbjörg Þóroddsdóttir er 19 ára ungskáld frá Akureyri. Hún varð stúdent frá MA í fyrra, stundaði nám við lýðháskóla á Jótlandi í haust og vinnur nú á leikskóla. Hún hefur unnið til þrennra verðlauna í ritlistarsamkeppni Ungskálda. -
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir skipuð rektor Háskólans á Akureyri
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir hefur verið skipuð sem rektor Háskólans á Akureyri frá og með 1. júlí næstkomandi. Skipan Áslaugar er samkvæmt ákvörðun Háskólaráðs frá 2. apríl síðastliðnum um að tilnefna hana sem næsta rektor skólans. Háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunarráðherra samþykkti tillöguna og tekur Áslaug við rektorsstöðunni 1. júlí næstkomandi. Alls bárust fimm umsóknir um embættið en skipað er til fimm ára. -
Syngjandi sumarsveifla í Laugarborg
Að kvöldi síðasta vetrardags býður Kirkjukór Grundarsóknar í Eyjafjarðasveit til tónlistarveislu í Laugarborg þar sem sannarlega verður syngjandi sumarsveifla í aðalhlutverki. -
Ef ég væri sími.
Líklega er áhugi fólks á tækjum og tækni mismikill. Flestir eru þó duglegir í að passa uppá símana sína, tileinka sér tækninýjungar og uppfæra þá. Þetta litla tæki sem fylgir okkur mörgum í daglegu lífi. Síminn er gjarnan skammt undan, uppi á borði, í töskunni eða vasanum. Góður sími getur veitt okkur sítengingu við alheiminn, vini og vandamenn, afþreyingu, vinnuna og bara allt mögulegt. -
Mörg þúsund manns árlega á faraldsfæti suður til lækninga
Þjónusta Sjúkrahússins á Akureyri hefur dregist saman undanfarin misseri. Því fer fjarri að SAK nái að uppfylla það hlutverk sem skilgreint er í lögum um heilbrigðisþjónustu, þar sem m.a. segir að sjúkrahúsið eigi að veita þjónustu í nær öllum sérgreinum lækninga og vera varasjúkrahús Landspítala -
Lögreglan á Norðurlandi eystra rannsakar andlát
Eftirfarandi tilkynningu sendi lögreglan á Norðurlandi eysta frá sér nú rétt í þessu. Klukkan 04:30 aðfaranótt mánudags var lögreglan á Norðurlandi eystra kölluð að fjölbýlishúsi á Akureyri. Fyrstu lögreglumönnum sem komu á vettvang var vísað á meðvitundarlausa konu í íbúðinni og hófust endurlífgunartilraunir þegar í stað. Læknir og sjúkraflutningamenn komu einnig á vettvang en tilraunir til endurlífgunar báru ekki árangur og var konan úrskurðuð látin á vettvangi. -
Svona er síminn hannaður til að stela athygli okkar
Af hverju er svona erfitt að leggja frá sér símann? Er efnið sem þar er að finna alltaf svo mikilvægt og áríðandi að það gengur fyrir þau samskipti sem við erum að eiga við fólkið í kringum okkur? Förum við í símann þegar að við erum undir stýri? (Já það telst líka með að gera það á rauðu ljósi). Lengjum við klósettferðirnar okkar til að vera lengur í símanum? Leggjum við símann alltaf á borðið á fundum, í kaffitímanum eða við matarboðið og leyfum þannig tilkynningunum á skjánum að stela athygli okkar? Setjum við börnin okkar fyrir framan skjá til þess að kaupa okkur sjálfum skjátíma? Leitum við í símann alltaf þegar að okkur leiðist? Erum við hrædd við að vera vandræðaleg á almannafæri og förum í símann til að þykjast vera að sinna einhverju mikilvægu frekar en að líta upp og leyfa huganum að reika? Dettum við út í samtölum við annað fólk því við ætluðum að fletta einhverju eldsnöggt upp en rákumst svo á eitthvað annað sem greip athygli okkar? Getum við átt gæðastundir með fjölskyldunni án þess að láta símann trufla okkur? -
Lokaorðið - Forgangslistinn
Eftir því sem ég eldist verð ég sífellt þakklátari fyrir að fá að ganga lífsins veg með fólkinu mínu. Við erum fámenn þjóð og höfum í gegnum tíðina staðið þétt saman. Við höfum lyft grettistaki í forvörnum vegna slysa á sjó og landi.
Athugasemdir