Þjóðaratkvæðagreiðslan 6. mars sl. var sú fyrsta sem haldin er á Íslandi frá stofnun lýðveldis! Þjóðaratkvæðagreiðslur eru eins og orðið bendir til, almennar atkvæðagreiðslur kosningabærs fólks, þar sem það kýs beint um tiltekið málefni, í stað þeirrar venju að kjósa fólk sem síðan tekur ákvarðanir um málefnin sjálf.
Stjórnkerfi þar sem þjóðaratkvæðagreiðslur tíðkast reglulega eða þykja sjálfsagðar er stundum kallað "beint lýðræði". Kostir þjóðaratkvæðagreiðslna eru fyrst og fremst að þær leysa ýmis vandamál, bæði í teoríu og praksis, sem fylgja fulltrúalýðræði og flokkalýðræði sérstaklega.
Að mínu mati á minnihluti alþingis að geta farið fram á þjóðaratkvæðagreiðslu um tiltekin mál, og tiltekinn hluti kjósenda á einnig að geta knúið fram þjóðaratkvæðagreiðslu.
Þjóðaratkvæðagreiðslur veita aðhald og starfandi Alþingi getur því átt von á að þjóðin dæmi gjörðir þess jafnóðum. Alþingi þarf því að vanda sig og sú stjórn sem situr hverju sinni reynir þar af leiðandi að vanda sig, og vinnur að heilindum með stjórnarandstöðu að málum er varða þjóðina. Stjórnarandstaðan þarf einnig að vanda sig og gæta þess að gera ekki kröfu um þjóðaratkvæðagreiðslu nema að því gefnu að hún hafi þjóðina með sér.
Þjóðaratkvæðagreiðslan 6. mars s.l. var sú fyrsta sem haldin er á Íslandi frá stofnun lýðveldis 1944 - látum ekki líða svo lengi þar til vilji okkar heyrist á ný.
Mætum öll á kjörstað - höfum áhrif og kjósum!
Höfundur er frambjóðandi til stjórnlagaþings nr. 3073.