Ofnarnir á langa ganginum
Júlíus Freyr Theodórsson.
Júlíus Freyr Theodórsson heldur um áskorendapennan að þessu sinni.
Núna í vetur byrjaði að læðast að mér sá grunur að ég væri mögulega ekki tvítugur lengur, mögulega eitthvað nær fimmtugu frekar en áðurnefndum barnsaldri.
Sjónin virðist eitthvað tekin að daprast nema þá auðvitað að um sé að ræða bölvað svifrykið sem að skapi þessa torkennilegu móðu yfir öllu. Naflinn á mér ákvað líka að skipta um lögheimili í vetur og fór í ferðalag út fyrir belginn þar sem að hann hreykti sér sem konungur um stund áður en að hann var neyddur til baka að fyrri staðsetningu með hjálp sérþjálfaðs starfsfólks.
Kvöldin hafa styst til muna, svona um níuleitið hljómar það oft orðið eins og ágætis hugmynd að fara að sofa, því maður viti jú aldrei hvað morgundagurinn beri í skauti sér. Hunsi maður þessa prýðishugmynd þá virðist maður líka hitta fleiri asna á förnum vegi.
Eins virðist flest allt tónlistarfólk orðið gersneytt hæfileikum til þess að skapa ódauðleg meistaraverk líkt og ég man svo vel eftir frá fyrri tíð og þar að auki nota þau bara tölvur, kunna víst ekkert á alvöru hljóðfæri. Að sama skapi virðist dagskráin á Rás 1 hafa tekið stórstígum framförum, alveg ótrúlegt hvað þau eru orðin lunkin við að framleiða efni sem höfðar beint til hins almenna borgara og þar er svo óskastundin sjálf alger perla.
Fötin mín virðast líka vera að breytast á sérkennilegan hátt, buxur þrengjast, bolir strekkjast og ekki virðist hægt að renna úlpunni almennilega upp. Húfur virðast þó sleppa ásamt vettlingum en hinsvegar tekur það orðið sérkennilega á að reima skó. Líklega er þar um að ræða einhverskonar nýtt efni í reimunum sem veldur öndunarerfiðleikum þegar komið er of nálægt þeim því þetta virðist lagast fljótlega þegar risið er upp aftur.
Dýnuframleiðendur virðast svo hafa tekið höndum saman til að koma í veg fyrir góðan morgunsvefn með því að stífa allar dýnur upp á þann hátt að maður vaknar fyrir allar aldir með verki í skrokknum. Hvarfli það að manni að reyna að kúra eilítið lengur er sú hugmynd snarlega kæfð í fæðingu, maður þarf jú víst að pissa.
Ég virðist líka vera farinn að safna enni. Í það minnsta er mun meira ef enninu á mér til staðar í dag en var bara fyrir örstuttu síðan og eins eru silfraðar strípur farnar að birtast á víð og dreif í annars hnausþykkum og dökkum ljónsmakkanum. Það virðist svo vera að það hár sem hörfi á brott frá enninu hafi einhverra hluta vegna fundið sér nýja staði á baki, öxlum, höndum og eyrum. Það af því sem tók sér bólstað í eyrunum virðist svo vera farið að hafa áhrif á heyrnina þrátt fyrir að umtalsverðar hreinsunaraðgerðir eigi sér stað með reglulegu millibili. Það er í sjálfu sér ekki alslæmt, maður hefur jú afsökun fyrir því að sleppa ansi mörgu heima fyrir þegar að skilaboðin berast ekki í gegnum frumskóginn.
Versta áfallið kom þó fyrir stuttu þegar að við stákarnir fengum að fara út að leika okkur. Sú útivera færði okkur að stað sem útdeilir fullorðinsdrykkjum í miðbænum. Þar gengum við inn vígreifir líkt og um Dressman auglýsingu væri að ræða, fyrir framan okkur var hópur stráka á okkar aldri, bara örlítið horaðri. Þeir horfðu á okkur um stund og sögðu hvor við annan: Gefið mönnunum sæti strákar, við getum ekki látið þá standa á þessum aldri.
Þessir krakkaandskotar, það er ekkert uppeldi á þessu lengur.
Mig langar feikilega til þess að skora á mannvininn, fjallkónginn, sjarmatröllið og tónlistarmanninn Stefán Gunnarsson til þess að leiða okkur áfram veginn í næsta blaði.
Nýjast
-
Himinhátt innanlandsflug
Í samtölum mínum við fólk af landsbyggðinni um samgöngur og flug heyrist sífellt háværari umræða um hækkandi verð á flugferðum innanlands. Íbúum landsbyggðarinnar er orðið tíðrætt um að ekki fyrir svo löngu hafi það frekar borgað sig að keyra milli Akureyrar og Reykjavíkur ef þrír voru í bílnum. Í dag þurfi ekki einu sinni að hugsa sig um hvort eigi að keyra eða fljúga, jafnvel þó að Loftbrúin sé notuð og einungis einn sé á ferð. Fólk grínast með að það sé ódýrara að millilenda í London á leið sinni til Reykjavíkur, en það er sorgleg staðreynd að það er ekkert grín. -
Sumardagurinn fyrsti í Sigurhæðum klukkan 13
Ferskustu listamennirnir í Pastel ritröð kynna verk sín:Nr. 37: Þorbjörg Þóroddsdóttir: Vögguvísuatómapar.Nr. 36: Egill Logi Jónasson: Hohner mér vel.Egill Logi aka Drengurinn fengurinn er tónlistar- og myndlistarmaður. Hann starfar á Akureyri og er hluti af listhópnum Kaktus.Þorbjörg Þóroddsdóttir er 19 ára ungskáld frá Akureyri. Hún varð stúdent frá MA í fyrra, stundaði nám við lýðháskóla á Jótlandi í haust og vinnur nú á leikskóla. Hún hefur unnið til þrennra verðlauna í ritlistarsamkeppni Ungskálda. -
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir skipuð rektor Háskólans á Akureyri
Dr. Áslaug Ásgeirsdóttir hefur verið skipuð sem rektor Háskólans á Akureyri frá og með 1. júlí næstkomandi. Skipan Áslaugar er samkvæmt ákvörðun Háskólaráðs frá 2. apríl síðastliðnum um að tilnefna hana sem næsta rektor skólans. Háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunarráðherra samþykkti tillöguna og tekur Áslaug við rektorsstöðunni 1. júlí næstkomandi. Alls bárust fimm umsóknir um embættið en skipað er til fimm ára. -
Syngjandi sumarsveifla í Laugarborg
Að kvöldi síðasta vetrardags býður Kirkjukór Grundarsóknar í Eyjafjarðasveit til tónlistarveislu í Laugarborg þar sem sannarlega verður syngjandi sumarsveifla í aðalhlutverki. -
Ef ég væri sími.
Líklega er áhugi fólks á tækjum og tækni mismikill. Flestir eru þó duglegir í að passa uppá símana sína, tileinka sér tækninýjungar og uppfæra þá. Þetta litla tæki sem fylgir okkur mörgum í daglegu lífi. Síminn er gjarnan skammt undan, uppi á borði, í töskunni eða vasanum. Góður sími getur veitt okkur sítengingu við alheiminn, vini og vandamenn, afþreyingu, vinnuna og bara allt mögulegt. -
Mörg þúsund manns árlega á faraldsfæti suður til lækninga
Þjónusta Sjúkrahússins á Akureyri hefur dregist saman undanfarin misseri. Því fer fjarri að SAK nái að uppfylla það hlutverk sem skilgreint er í lögum um heilbrigðisþjónustu, þar sem m.a. segir að sjúkrahúsið eigi að veita þjónustu í nær öllum sérgreinum lækninga og vera varasjúkrahús Landspítala -
Lögreglan á Norðurlandi eystra rannsakar andlát
Eftirfarandi tilkynningu sendi lögreglan á Norðurlandi eysta frá sér nú rétt í þessu. Klukkan 04:30 aðfaranótt mánudags var lögreglan á Norðurlandi eystra kölluð að fjölbýlishúsi á Akureyri. Fyrstu lögreglumönnum sem komu á vettvang var vísað á meðvitundarlausa konu í íbúðinni og hófust endurlífgunartilraunir þegar í stað. Læknir og sjúkraflutningamenn komu einnig á vettvang en tilraunir til endurlífgunar báru ekki árangur og var konan úrskurðuð látin á vettvangi. -
Svona er síminn hannaður til að stela athygli okkar
Af hverju er svona erfitt að leggja frá sér símann? Er efnið sem þar er að finna alltaf svo mikilvægt og áríðandi að það gengur fyrir þau samskipti sem við erum að eiga við fólkið í kringum okkur? Förum við í símann þegar að við erum undir stýri? (Já það telst líka með að gera það á rauðu ljósi). Lengjum við klósettferðirnar okkar til að vera lengur í símanum? Leggjum við símann alltaf á borðið á fundum, í kaffitímanum eða við matarboðið og leyfum þannig tilkynningunum á skjánum að stela athygli okkar? Setjum við börnin okkar fyrir framan skjá til þess að kaupa okkur sjálfum skjátíma? Leitum við í símann alltaf þegar að okkur leiðist? Erum við hrædd við að vera vandræðaleg á almannafæri og förum í símann til að þykjast vera að sinna einhverju mikilvægu frekar en að líta upp og leyfa huganum að reika? Dettum við út í samtölum við annað fólk því við ætluðum að fletta einhverju eldsnöggt upp en rákumst svo á eitthvað annað sem greip athygli okkar? Getum við átt gæðastundir með fjölskyldunni án þess að láta símann trufla okkur? -
Lokaorðið - Forgangslistinn
Eftir því sem ég eldist verð ég sífellt þakklátari fyrir að fá að ganga lífsins veg með fólkinu mínu. Við erum fámenn þjóð og höfum í gegnum tíðina staðið þétt saman. Við höfum lyft grettistaki í forvörnum vegna slysa á sjó og landi.
Athugasemdir